پرونده حدود اختیارات حکومت در استفاده از امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر

مجله الکترونیکی «حدود اختیارات حکومت در استفاده از امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر»، اگرچه تنها به بخشی از موضوعات مرتبط با امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر می‌پردازد؛ لکن در بخش نمایه مقالات، تلاش شد تا تمام مقالاتی که به نحوی با امربه‌معروف ارتباط دارند لیست شوند تا پژوهشگران بتوانند به‌راحتی، مطالب مورد نظر خود را بیابند. این مقالات در چهار بخش «آیات و روایات»، «فقهی و حقوقی»، «فرهنگی و اجتماعی» و «سیاسی و امنیتی» ساماندهی شده‌اند.

الف) آیات و روایات

  1. جایگاه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در راهبرد حفظ نظم اجتماعی؛ بازخوانی اجتماعی آیات قرآن و روایت‌های اهل‌بیت(ع)؛

علی سلیمی، علوم حدیث، پاییز ۱۴۰۰، شماره۱۰۱ (صفحه ۲۱ تا ۴۴).

  1. نگرشی بر جایگاه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با تأکید بر آموزه‌های قرآن کریم و احادیث معصومین(ع)؛

سید محمدحسن هاشمی، محمدمهدی کریمی‌نیا، معارف علوم اسلامی و علوم‌انسانی، تابستان ۱۴۰۱، شماره۹ (صفحه ۳۳۸ تا ۳۵۳).

  1. بررسی شرایط و مراتب امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از دیدگاه قرآن و روایات؛

سید حسین تقوی،  مطالعات حدیث‌پژوهی، پاییز و زمستان ۱۴۰۱ شماره ۱۴ (صفحه ۱۲۲ تا ۱۳۹).

  1. پیامدها اجتماعی ترک امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از نهج‌البلاغه؛

عمران منصوری طلب، معارف اسلامی، و علوم‌انسانی، بهار ۱۴۰۱، شماره ۸ (صفحه ۳۵۴ تا ۳۷۸).

  1. شیوه‌های گفتاری امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از منظر احادیث؛

سید علی‌نقی تقوی، حدیث‌پژوهی بهار و تابستان ۱۴۰۱، شماره ۱۳ (صفحه ۷۲ تا ۹۰).

  1. روش قرآن بنیان فرهنگ‌سازی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در مرحله تشکیل و استقرار جامعه دینی؛

طیبه حیاتی، قرآن‌پژوهی، پاییز ۱۴۰۰، شماره ۱ (صفحه ۷۳ تا ۹۸).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در کلام وحیانی و در بیان رسول و اوصیای ربانی؛

اصغر عابدزاده اندریان، پژوهش‌های اخلاقی، تابستان ۱۴۰۰، شماره ۴۴ (صفحه ۱۲۷ تا ۱۴۴).

  1. تحلیل امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر بر پایه مستندات قرآنی، روایی، فقهی و حقوقی؛

محمدمهدی کریمی‌نیا، مطالعات و تحقیقات در علوم رفتاری، تابستان ۱۴۰۰، شماره ۷ (صفحه ۸۷ تا ۹۶).

  1. تحلیلی بر ابعاد امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در اسلام (با تأکید بر قرآن کریم)؛

رمضان موسوی، مطالعات اسلامی انسانی، تابستان ۱۴۰۰، شماره۲۶ (صفحه ۱ تا ۱۴) .

  1. بازخوانی برداشت وجوب همگانی امربه‌معروف از آیه ۱۰۴ سوره آل عمران (بر پایه تحلیل انسجام متن)؛

عباس رحیم لو، قرآن شناخت، پاییز و زمستان ۱۳۹۹، شماره ۲۵ (صفحه ۳ تا ۲۴).

  1. الگوی اجرای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از منظر تفسیر «من وحی القرآن»؛

طلعت حسنی بافرانی، قرآن و روان‌شناسی، دوره ۱، ۲۴/۴/ ۱۳۹۹ (صفحه ۱۲۴۱ تا ۱۲۵۱).

  1. نقش امربه‌معروف در تقویت وفاق اجتماعی از منظر سیاق و تفسیر آیات مربوطه؛

فردوس میریان اندانی، معارف قرآنی و عترت، بهار و تابستان ۱۳۹۹، سال ششم، شماره ۱۱ (صفحه ۲۵ تا ۴۶).

  1. تبیین جهان‌شمولی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر بر پایه آیات قرآن؛

فیروز اصلانی، الهیات قرآنی، بهار و تابستان ۱۳۹۹، شماره ۱۴ (صفحه ۱۲۱ تا ۱۴۰).

  1. ضرورت امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در عصر حاضر با رویکرد قرآنی و روایی؛

اصغر عابدزاده، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، تابستان ۱۳۹۸، شماره ۳۴ (صفحه ۱۷۷ تا ۱۹۸).

  1. تتبعی در مفهوم و حکم امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در لسان آیات، روایات و کلمات فقها؛

حمزه رفیعی، فقیهانه، تابستان ۱۳۹۸، سال چهارم، شماره ۱۱ (صفحه ۶۰ تا ۷۷).

  1. سبک‌شناسی فقهی استنادات اهل‌بیت(ع) به ادله قرآنی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

امیرحسین ایمانی مقدم، فقه و اجتهاد، پاییز و زمستان ۱۳۹۶، شماره ۸ (صفحه ۶۷ تا ۹۰).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از منظر تفاسیر المیزان، مفاتیح‌الغیب و کشاف؛

علی کربلایی پاکی، اندیشه علامه طباطبایی، بهار و تابستان ۱۳۹۶، شماره ۶ (صفحه ۱۲۵ تا ۱۴۸).

  1. احیای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با رویکرد قرآنی و روایی؛

محمد بخشی، مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، تابستان ۱۳۸۸، شماره ۱۶(صفحه ۴۰ تا ۴۷).

  1. بررسی شرایط و مراتب امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از دیدگاه قرآن و روایت؛

سید حسین تقوی، مطالعات حدیث‌پژوهی، اسفند ۱۴۰۱، شماره ۱۴(صفحه ۱۲۲ تا ۱۳۸).

  1. موانع امربه‌معروف و نهی از منکر از منظر آیات و روایات؛

محسن دانیاری، ره‌توشه‌های ویژه، دوره ۲، شماره ۸ (صفحه ۴۷ تا ۵۵).

ب) فقهی و حقوقی

  1. تأملات پیرامون مراتب امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

حسین نجفی بستان، فقه و اجتهاد، پاییز ۱۳۹۷، شماره ۱۰ (صفحه ۱۱۱ تا ۱۳۳)

  1. واکاوی فقهی ضرورت تشکیل سازمان امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

ابراهیم خمر و علی فقیهی، مطالعات فقهی و فلسفی، تابستان ۱۴۰۱، شماره ۵۰ (صفحه ۵۴ تا ۶۷).

  1. برسی و نقد جایگاه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در منابع فقهی شیعه؛

سید محمدحسین رئیس زاده، حکومت اسلامی، پاییز ۱۴۰۱، شماره ۱۰۵ (صفحه ۳۳ تا ۵۸).

  1. نگاهی به چالش‌های فقهی فلسفه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

نرگس فولادی، نامه الهیات، تابستان ۱۴۰۱، شماره ۵۹ (صفحه ۴۶ تا ۵۹).

  1. ضمانت اجرای کیفری در صیانت از امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در قوانین جمهوری اسلامی ایران؛

مرتضی مطهری فرد، حکومت اسلامی، بهار ۱۴۰۱، شماره ۱۰۳ (صفحه ۱۳۹ تا ۱۶۲).

  1. ارزیابی قاعده فقهی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در تحقق حقوق شهروندی؛

داریوش بخردیان، آفاق علوم‌انسانی، فروردین ۱۴۰۱، شماره ۶۰ (صفحه ۱ تا ۱۴).

  1. تأملی در حریم خصوصی و محدودساختن امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در رفتارهای علنی از منظر فقه و قانون؛

حسین جوان آراسته، حکومت اسلامی، زمستان ۱۴۰۰، شماره ۱۰۲(صفحه ۱۷۳ تا ۱۹۴).

  1. نقش امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در امنیت جامعه از منظر فقهی؛

خلیل‌ﷲ احمدوند، قانون یار، بهار ۱۴۰۰، شماره ۱۷ (صفحه ۹۱۷ تا ۹۴۴).

  1. بررسی صغروی و کبروی شرطیت احتمال تأثیر در وجوب امربه‌معروف؛

سید محسن منافی، فقیهانه، بهار ۱۳۹۹، شماره ۱۴ (صفحه۱۰۰ تا ۱۱۹).

  1. واکاوی قانون حمایت از آمران به معروف در پر تو تنوع در تشخیص مصادیق ارزش‌ها؛

عبدالحسین رضایی راد، اسلام و علوم اجتماعی، پاییز و زمستان ۱۳۹۹، شماره ۲۴ (صفحه ۲۳۱ تا ۲۵۸).

  1. کارکردهای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در پیشگیری اجتماعی از جرم؛

رضا زهروی، رهیافت پیشگیری، پاییز ۱۳۹۸، شماره ۷ (صفحه ۱۰۹ تا ۱۲۷).

  1. بررسی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از منظر فقه اهل‌سنت؛

منیره رشید نسب، مطالعات علوم سیاسی، حقوق زمستان ۱۳۹۷، دوره چهارم، شماره ۴ (صفحه ۷۸ تا ۱۰۰).

  1. واکاوی شرطیت احتمال تأثیر در وجوب امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

امین سلیمان کلوانق، قرآن، فقه و حقوق سلامی، و زمستان ۱۳۹۷، سال پنجم، شماره ۹ (صفحه ۱۵۱ تا ۱۷۳).

  1. تشریع امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و مسئله عفاف از منظر فقه و حقوق امامیه؛

احمد مرادخانی، مطالعات فقهی و فلسفی، زمستان ۱۳۹۶، شماره ۳۲ (صفحه ۶۱ تا ۸۰).

  1. سبک‌شناسی فقهی استنادات اهل‌بیت(ع) به ادله قرآنی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

امیرحسین ایمانی مقدم، فقه و اجتهاد، پاییز و زمستان ۱۳۹۶، شماره ۸ (صفحه ۶۷ تا ۹۰).

  1. نسبت «فهم سیاسی» و فقه سیاسی در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

ابراهیم موسی‌زاده، سیاست، زمستان ۱۳۹۳، شماره ۳۲ (۷۰۹ تا ۷۲۰).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در فقه سیاسی شیعه؛

سید محسن طباطبایی فر، علوم سیاسی، دانشگاه باقرالعلوم، تابستان ۱۳۹۰، سال چهارم، شماره ۵۴ (صفحه ۷۹تا ۱۱۲).

  1. عدم مطلقیت ضرر در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

حمید قنبری، جستارهای فقهی و اصولی، پاییز ۱۳۹۸، سال پنجم، شماره۱۶ (صفحه ۱۶۱ تا ۱۸۴).

  1. بررسی دلایل عقلی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

عبدالحسین رضایی راد، مطالعات فقه معاصر، بهار و تابستان ۱۳۹۷، شماره ۵ (صفحه ۷۳ تا ۹۷).

  1. عدم اشتراط ایمنی از ضرر در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمد محسنی ده کلانی، فقه و اصول، بهار ۱۳۹۶، شماره ۱۰۸ (صفحه ۸۷ تا ۱۱۰).

  1. بررسی فقهی امربه‌معروف و نهی از منکر در فضای مجازی؛

علی‌اکبر ایزدی فرد، حکومت اسلامی، پاییز ۱۳۹۴، شماره ۷۷ (صفحه ۷۱ تا ۹۸).

  1. نگاهی به امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در تراث اسلامی از منظر مایکل کوک و نقد آن؛

جعفر پیشه فرد، گفتمان فقه حکومتی، بهار و تابستان ۱۳۹۷، سال اول، شماره ۲ (صفحه ۹۷ تا ۱۲۹).

  1. تبیین عقلانی و عقلایی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

مغزی نجف‌آبادی، فقه، زمستان ۱۳۹۶ سال بیست و چهارم، شماره ۴ (صفحه ۱۰۱ تا ۱۲۴).

ج) اجتماعی و فرهنگی

  1. نقش تربیتی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در پیشگیری از وقوع جرم؛

فرزاد ادیبان، امنیت انتظامی دریایی، بهار ۱۴۰۰، شماره ۴۴ (صفحه ۸۳ تا ۹۳).

  1. بررسی چگونگی بهبود و اصلاح اجتماعی از طریق امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

امیرمحمد علی یاری، پژوهش و مطالعات اسلامی، تیر ۱۴۰۲، سال پنجم، شماره ۴۸ (صفحه ۱ تا ۱۵).

  1. بررسی راهبردی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در کاهش آسیب‌های اجتماعی با تأکید بر راهکارهای احیای ترویج این فریضه الهی؛

ثریا قنبری کرمانشاهی، پژوهش‌های فقهی، تابستان ۱۴۰۱، دوره هجدهم، شماره۲ (صفحه ۵۸۷ تا ۶۱۱).

  1. نقش و کارکرد رسانه‌ها در تحقق اصل امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمدسجاد خسروآبادی، پژوهش و مطالعات اسلامی، اردیبهشت ۱۴۰۱، سال چهارم، شماره۳۴ (صفحه ۱۰۵ تا ۱۱۶).

  1. تقویت حساسیت اجتماعی نسبت به ارتکاب گناه در فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

یاسر تک فلاح، سراج منیر (دانشگاه علامه طباطبایی)، بهار و تابستان ۱۴۰۰، شماره ۴۲ (صفحه ۲۶۸ تا ۲۸۹).

  1. نقش امربه‌معروف در تقویت وفاق اجتماعی از منظر سیاق و تفسیر آیات مربوطه؛

فردوس میریان اندانی، معارف قرآنی و عترت، بهار و تابستان ۱۳۹۹، سال ششم، شماره ۱۱ (صفحه ۲۵ تا ۴۶).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و تأثیر آن بر سلامت اجتماعی جامعه در آموزه‌های اسلامی؛

علی مردانی، پژوهش‌های اعتقادی کلامی، بهار ۱۳۹۹، شماره ۳۷ (صفحه ۲۱۹ تا ۲۳۴).

  1. آثار امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در بهبود روابط اجتماعی؛

طیبه اسماعیلی، مطالعات راهبردی علوم‌انسانی و اسلامی، زمستان ۱۳۹۸، شماره ۲۳ (صفحه ۱۷۹ تا ۲۰۰).

  1. کارکردهای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در پیشگیری اجتماعی از جرم؛

رضا زهروی، رهیافت پیشگیری، پاییز ۱۳۹۸، شماره ۷ (صفحه ۱۰۹ تا ۱۲۷).

  1. چگونگی اجرای مرحله عملی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

سید جواد راثی ورعی و زهراسادات راثی ورعی، مجله فقه حکومتی، پاییز و زمستان ۱۳۹۸، شماره ۸ (صفحه ۷ تا ۳۴).

  1. اکراه در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

مهدی منتظر قائم، شیعه‌شناسی، بهار ۱۳۹۸، شماره ۶۵، (صفحه ۵۹ تا ۹۲).

  1. پیامدهای کوتاهی در فرضیه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

اژدر شمخانی، بصیرت و تربیت اسلامی، بهار ۱۳۹۸، شماره ۴۸ (صفحه ۶۳ تا ۸۷).

  1. نقش آموزش و دانشگاه‌ها در ترویج امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

سید حسن خلیلی حسین‌آبادی، مطالعات روان‌شناسی و علوم تربیتی (دانشگاه تاکستان) زمستان ۱۳۹۷، دوره چهارم، شماره ۳ (صفحه ۷۷ تا ۸۴).

  1. واکاوی عنصر امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در سبک زندگی موسوی و رفتاری سیاسی امام خمینی؛

غلامعباس رفیعی، پژوهش‌نامه انقلاب اسلامی، زمستان ۱۳۹۷، سال هشتم، شماره ۴ (صفحه ۶۷ تا ۸۷).

  1. بررسی راهکارهای نهادینه‌سازی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

سید علی هاشمی خان عباسی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، بهار ۱۳۹۷، شماره ۱۱۶ (صفحه ۹۱ تا ۱۲۲).

  1. جایگاه قول لین در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمدرضا فغانی، سخن جامعه، بهار ۱۳۹۵، سال پنجم، شماره ۸ (صفحه ۸۱ تا ۹۸)؛

  1. بررسی میزان شناخت بسیجیان از فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و راهکارهای گسترش آن با مقایسه وضع موجود با وضع مورد انتظار؛

علی پورمحمدیان و معصومه حافظ آبادی، مطالعات راهبردی بسیج، اسفند ۱۴۰۱، شماره۹۷ (صفحه ۵ تا ۳۳).

  1. آسیب‌شناسی انگاره وجوب همگانی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

عبدالحسین رضایی راد، اسلام و مطالعات اجتماعی، بهار ۱۳۹۸، شماره ۲۴ (صفحه ۱۰۴ تا ۱۲۸).

  1. راهبردهای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در فضای مجازی؛

محمدجواد رمضانی، ایندیپندنت، پاییز ۱۳۹۷، شماره ۱۵ (صفحه ۱۰۹ تا ۱۴۷).

  1. تبیین مصادیق امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر به‌عنوان یک فعل اخلاقی همگانی در سازمان‌ها؛

مسلم باقری، اندیشه مدیریت راهبردی، پاییز و زمستان ۱۳۹۶، شماره ۲۲ (صفحه ۸۳ تا ۱۱۶).

  1. بررسی تقش و تأثیر امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در تقویت سرمایه اجتماعی؛

سیما جوینی پور، اسلام و علوم اجتماعی، بهار و تابستان ۱۳۹۶، شماره۱۷(صفحه ۱۱۱ تا ۱۳۶).

  1. پیامدسنجی ترک فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمد مولوحی، پاسداری فرهنگی انقلاب اسلامی، بهار و تابستان ۱۳۹۵، شماره ۱۳(صفحه ۵۵ تا ۸۰).

  1. مصادیق امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در سیره علما؛

احمد رضایی، پیام، تابستان ۱۳۹۴، شماره ۱۱۴(صفحه ۶۹ تا ۸۴).

  1. امر به معروف و نهی‌ازمنکر، اصول جایگزین برای نظریه‌های هنجاری رسانه؛

حسن یوسف‌زاده، معرفت اجتماعی، تابستان ۱۳۹۲، شماره ۱۵(صفحه ۲۵ تا ۵۰)؛

  1. نقش امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در بهبود سرمایه اجتماعی دانشجویان دختر؛

طیبه رجبی، مطالعات فرهنگ ارتباطات، تابستان ۱۳۹۲، شماره ۵۴ (صفحه ۳۱ تا ۵۱).

  1. تأملی بر کارکردهای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر از منظر جرم‌شناسی پیشگیرانه؛

محمدجعفر ساعد، مطالعات راهبردی بسیج، زمستان ۱۳۸۶، شماره ۳۷ (صفحه ۷۱ تا ۱۰۰).

  1. آسیب‌شناسی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با نظر به تجارب تاریخی؛

سید محمدتقی قبولی درافشان، مطالعات اسلامی، پاییز ۱۳۸۴، شماره ۶۹ (صفحه ۷۳ تا ۱۰۰).

  1. آثار امر به معروف و نهی‌ازمنکر در حوزه‌های اجتماعی؛

مریم سعیدیان جزی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی، اسفند ۱۳۹۴، شماره ۱۰۷(صفحه ۱۶۳ تا ۱۸۶).

  1. تبیین مصادیق امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر به‌عنوان یک فعل اخلاقی همگانی در سازمان‌ها؛

مسلم، باقری، اندیشه مدیریت، مهر ۱۳۹۶، شماره ۲ (صفحه ۸۳ تا ۱۱۶).

  1. بررسی نقش و تأثیر امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در تقویت سرمایه اجتماعی؛

سهیلا پیروزفر، اسلام و علوم اجتماعی، دوره ۸، شماره ۱۷ (صفحه ۵۶ تا ۷۵).

  1. مسئولیت همگانی در پرتو امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمد اصغری، اطلاعات، سال  ۱۳۷۸.

د) سیاسی و امنیتی

  1. مسئولیت حکومت اسلامی در امر حجاب با استناد به ادله امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

فاطمه فلاح تفتی، مطالعات راهبردی زنان، تابستان ۱۳۹۳، شماره ۶۴ (صفحه ۷۳ تا ۱۱۶).

  1. بررسی تطبیقی اصل آزادی و اصل امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

علی احمدی امین، معرفت اخلاق، پاییز و زمستان ۱۳۹۶، شماره ۲۲ (صفحه ۲۳ تا ۳۸)؛

  1. تبیین جهان‌شمولی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر بر پایه آیات قرآن؛

فیروز اصلانی، الهیات قرآنی، بهار و تابستان ۱۳۹۹، شماره ۱۴ (صفحه ۱۲۱ تا ۱۴۰).

  1. آزادی بیان در جامعه اسلامی بر اساس تفسیری متفاوت از امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

محمد سمیعی، اسلام و علوم اجتماعی، پاییز و زمستان ۱۴۰۱، شماره ۲۸ (صفحه ۲۳۰ تا ۲۴۸).

  1. بررسی رابطه حکومت و امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر؛

فرخنده عظیمی نیا، دستاوردهای نوین در مطالعات علوم‌انسانی، تیر ۱۴۰۰، سال چهارم، شماره۳۸، (صفحه ۳۴ تا ۴۴).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر زیر بنای آزادی در مردم‌سالاری اسلامی؛

روح‌ﷲ دشتی، فقه حکومتی، پاییز و زمستان ۱۴۰۰، سال پنجم، شماره ۹ (صفحه ۷۹ تا ۱۰۲).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران؛

محمدباقر خرمشاد، پژوهش‌های راهبردی سیاست، زمستان ۱۳۹۶، شماره ۲۳ (صفحه ۳۱ تا ۵۸).

  1. آثار امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر در امنیت و انتظام جامعه؛

اژدر شمخانی، مطالعات فرهنگی پلیس، پاییز ۱۳۹۶، شماره۱۴ (صفحه ۹۵ تا ۱۱۶).

  1. بازخوانی امربه‌معروف و نهی از منکر به‌مثابه قدرت نرم در فرهنگ اسلامی؛

حسین جوان آراسته، مطالعات قدرت نرم، بهار و تابستان ۱۳۹۴، سال پنجم، شماره ۱۲(صفحه ۵۱ تا ۶۸).

  1. فریضه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و وظایف نیروی انتظامی؛

هیثم شیرکش، بصیرت و تربیت اسلامی، پاییز و زمستان ۱۳۸۴، شماره ۳ و ۴ (صفحه ۵۲ تا ۷۰).

  1. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و سیاست جنایی؛

محمدعلی حاجی ده آبادی، حقوق اسلامی، تابستان ۱۳۸۳، شماره ۱ (صفحه ۷۷ تا ۱۰۸).

رده‌های مرتبط

پاسخ دهید