شاید بتوان گفت جرقه پژوهش در فقه هسته‌ای، با فتوای تاریخی مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۹ مبنی بر منع ساخت و استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی، در حوزه علمیه قم زده شد. به دنبال این فتوای تاریخی، پژوهش‌های گوناگونی پیرامون حکم استفاده از سلاح‌های هسته‌ای به خصوص در حوزه علمیه قم صورت گرفت که مجموعه مقالات همایش «فقه هسته‌ای» یکی از آنهاست. یکی از مهم‌ترین مقالات در این مجموعه، مقاله آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، دبیر علمی این همایش است که به «فقه تولید، انباشت و به‌کارگیری سلاح‌های غیرمتعارف با محوریت فقه امامیه» می‌پردازد. در زیر، بخشی از این مقاله که به‌کارگیری نظامی از انرژی هسته‌ای بر اساس فقه امامیه را بررسی می‌کند از نگاه شما می‌گذرد: ادامه …

اگرچه انرژی قرن‌هاست به یکی از مهم‌ترین دغدغه و اولویت‌های بشر تبدیل شده است؛ اما فقه آن، سابقه چندانی ندارد. شاید بتوان گفت از عمر تشکیل این باب فقهی و پرداخت جدی محققان به آن، کمتر از یک دهه می‌گذرد. در اینجا اما این پرسش مطرح می‌شود که آیا فقه انرژی شیعی، مزیتی نسبت به سایر مکاتب فقهی و حقوقی در حوزه انرژی دارد؟ به دیگر سخن، وقتی فقه انرژی شیعی را در عرصه بین‌الملل مطرح می‌کنیم، چه مزایایی را برای آن در قبال مکاتب فقهی و حقوقی دیگر انرژی می‌توانیم مطرح کنیم؟ حجت‌الاسلام دکتر مسعود راعی، استاد تمام حقوق بین‌الملل دانشگاه نجف‌آباد اصفهان معتقد است قواعدی مثل قاعده لاضرر، لاحرج و ممنوعیت هلاکت حرث و نسل، یکی از مزایای رقابتی فقهی شیعی در عرصه انرژی هستند. او با تلفیقی از دانش فقهی و تجربیات حقوق بین‌الملل، مزایای کمتر گرفته شده فقه شیعی در حوزه انرژی را بیان کرد. مشروح گفتگوی اختصاصی فقه معاصر، با استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه نجف‌آباد، از نگاه شما می‌گذرد: ادامه …