نشست علمی با موضوع تحلیل فقهی استفاده از روش انجماد برای بیماران درمان‌ناپذیر، با حضور جمعی از اساتید و پژوهشگران حوزه فقه و پزشکی برگزار گردید. هدف اصلی این نشست، بررسی جوانب فقهی و اخلاقی روش انجماد (کرایونیک) و امکان کاربرد آن در درمان بیماران لاعلاج بود. در این نشست، جناب آقای دکتر میثم احمدی به عنوان ارائه دهنده و سرکار خانم دکتر زینب محمدزاده به عنوان ناقد به ایراد سخنرانی پرداختند.
در ابتدای نشست دکتر احمدی در ارائه خود، به بررسی ماهیت روش انجماد و چالش‌های فقهی آن پرداختند. ایشان با تقسیم‌بندی انواع مرگ به مرگ مستقر و مرگ غیرمستقر، تلاش کردند تا جایگاه فرد منجمد شده را در این تقسیم‌بندی مشخص کنند. از نظر ایشان، فرد منجمد شده در حالت مرگ غیرمستقری قرار دارد و احیای وی در آینده محتمل است.
دلایل عدم جواز انجماد از نظر دکتر احمدی:
- القای در تحلکه: انجماد فردی که هنوز علائم حیاتی دارد، نوعی القای در تحلکه محسوب می‌شود.
- مصداق خودکشی: تصمیم به انجماد، نوعی خودکشی تلقی می‌شود.
دلایل جواز انجماد از نظر دکتر احمدی:
- لزوم احیای نفس: احیای نفس از واجبات شرعی است.
- عدم وجود دلیل قطعی بر عدم امکان احیا: علم پزشکی در حال پیشرفت است و امکان احیای افراد منجمد شده در آینده دور از ذهن نیست.
در ادامه خانم دکتر محمدزاده ضمن تشکر از ارائه جامع دکتر احمدی، به برخی از نکات مبهم و قابل بحث در ارائه ایشان پرداختند. از جمله این نکات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اصطلاح سرمازیستی: ایشان معتقدند استفاده از اصطلاح سرمازیستی برای فرایندی که منجر به مرگ می‌شود، مناسب نیست.
- نوآوری پژوهش: خانم دکتر در مورد نوآوری پژوهش دکتر احمدی ابهاماتی داشتند و معتقد بودند که پرداختن به ماهیت انجماد به تنهایی نوآوری محسوب نمی‌شود.
- مشکلات منابع: ایشان به عدم تطابق منابع ذکر شده در متن با فهرست منابع اشاره کردند.
- مرگ غیرمستقر: خانم دکتر در مورد مفهوم مرگ غیرمستقر و دلایل تقسیم‌بندی مرگ به این شکل ابهاماتی داشتند.
- نقد ادله دکتر احمدی: ایشان به نقد برخی از ادله دکتر احمدی پرداختند و معتقد بودند که این ادله به اندازه کافی قوی نیستند.
نتیجه‌گیری
نشست حاضر، بحث‌های مهمی را در خصوص موضوع پیچیده انجماد مطرح کرد. هر دو ارائه دهنده و ناقد دیدگاه‌های ارزشمندی را ارائه دادند که می‌تواند زمینه‌ساز تحقیقات بیشتر در این حوزه باشد.