به فرموده امام صادق^(ع)، خداوند پیامبر^(ص) را به نیکوترین وجه تربیت کرد و سپس امر دین و امت را به او تفویض نمود. امام خمینی^(ره) هم قبل از هرگونه اقدامی خود را به زیور تربیت دینی آراسته نمود و در بحر معرفت به ویژه اخلاق نظری و عملی سرآمد شد و سپس حرکت خود را برای سامان دادن به کار دین و مردم آغاز کرد.

پیامبر^(ص) در مسیر هدایت نمی توانست نسبت به سرنوشت مردم و امر حکومت بی تفاوت باشد چون هم خداوند امر مردم و حکومت را به او واگذار کرد و هم رسیدن به مقصد بدون اهتمام به این مسئله ممکن نبود. امام خمینی^(ره) هم با تأسی به پیامبر^(ص) هم و غمّ خود را صرف آن نمود.

معقول نیست به پیامبر^(ص) گفته شود تو مردم را هدایت کن ولی هیچ کاری به حکومت طاغوت نداشته باش و اجازه بده هر کاری که آنان می خواهد بکنند. امام خمینی نیز از ابتدا به این مسئله اساسی توجه داشت.

کار دین و مردم بدون تصدی حکومت سامان نمی یابد. حکومت از لوازم مأموریت الهی است و از آن جدا شدنی نیست.